Van rodi.nl Een spotje op de radio zegt dat 1 op de 3 Nederlanders mensen met een beperking over het hoofd ziet. Dat is al genoeg reden om als vergeten doelgroep de straat op te gaan. Zaterdag 7 oktober werd de Week van de Toegankelijkheid afgesloten met een cursus inlevingsvermogen.
De organisatie –inmiddels bestaand uit dertien ambassadeurs met Maartje van Schooten als grote regelaar – noemde het een belevingsactiviteit. Haarlemmers werden in de Grote Houtstraat uitgenodigd om in een rolstoel plaats te nemen of met een blinde stok en een belevingsbril de stad in te gaan.
Uitwijken in de Warmoesstraat
Vooral kinderen doen makkelijk mee. Kitty Velu, die de oogziekte PXE heeft en wiens wereld steeds kleiner wordt totdat ze blind is, wandelt met Flo (12) een rondje door de stad. “Het viel mee, maar als je dit altijd hebt, wordt het wel zwaar,” zegt Flo na afloop. Zijn broer Felipe (13) rijdt een stuk met de rolstoel: “De mensen kijken wel meer naar je.” José Hamers, wiens zicht steeds waziger wordt, loopt met Jitte (9) door de Warmoesstraat. Jitte heeft een bril op met een kokervisie, José ziet alleen nog periferie. “Zo zijn we een mooi stelletje,” zegt ze en houdt Jitte vast terwijl hij met zijn stok over de straat heen en weer schuift. “Je doet het heel goed,” moedigt zij hem aan. Dat stuit hij op een bord dat op de stoep staat. José: “Hier moeten we omheen.” Verderop moet nog een keer uitgeweken worden naar de straat, waar ook fietsers rijden. Want er staat een deel van een terras op de stoep. Een vrouw op het terras kijkt verschrikt op als Jitte haar stoelt aantikt. José: “Het is uw fout niet, u kunt rustig blijven zitten.”
Badminton vanuit een rolstoel
Sandra Prins, die door een hersenstaminfarct afhankelijk werd van een rolstoel, gaf eerder die week een clinic badminton. “Ik heb last van een uit de kom schietende heup. Vijf jaar heb ik staand met hulp van een korset en beugels gespeeld. Dat ging niet meer. Sinds een jaar badminton ik weer elke week een uur vanuit een rolstoel. We zijn nu met zijn vieren. Voor sporten heb je vaak een andere rolstoel nodig. Via de WMO is dat best lastig te regelen. Maar wij willen ook meedoen.” Jan Willem Hollink, die spasticiteit als handicap heeft, vertelt dat hij 33 jaar lang in een rolstoel heeft gestijldanst, ook met een lopende partner. Sinds kort zitten Sandra en Jan Willem in de werkgroep ‘nachtvisie’. Sandra: “We willen de nachtcultuur toegankelijk maken en controleren of er liften zijn en een aangepast toilet.” Maar ook onaangepast gedrag van uitgaanspubliek kan een belemmering zijn. “Als slechtziende met hond kom je niet graag in de Smedestraat. Daar ligt vaak glas.”
Zo’n week van de toegankelijkheid is goed om mensen bewust te maken, maar gezien de voorbeelden is er nog een lange weg te gaan.
