door Toen Ton van Amstel de diagnose Alzheimer kreeg, kwam hij plotseling thuis te zitten. De klap was zo groot dat hij de eerste tijd nauwelijks iets meer ondernam. Hij zegde zijn lidmaatschap van zijn koor op en deed niet veel meer dan op de bank kruiswoordpuzzels oplossen. Tot hij het zingen begon te missen, want van zingen werd hij altijd zo blij. Nu is hij bestuurslid van de Participatiekoren en vraagt hij zich af: hoe kan het eigenlijk dat je van zingen zo vrolijk wordt? Hij vroeg het professor Wiesje van der Flier van het VUmc Alzheimercentrum. Zij doet onderzoek naar dementie en zingt zelf ook graag de Matthäus Passion. Lees meer op participatiekoor.nl
