door Van haarlemontmoet.nl Rob Veerman (64) stond voor zijn ongeluk sportief en sociaal actief in het leven. Hij werkte als ICT-er bij een ziekenhuis in Amsterdam. In 2012 veranderde zijn leven door een afschuwelijk fietsongeluk. Ondanks een lang hersteltraject werd hij daarna afhankelijk van een rolstoel. Met het wegvallen van zijn actieve sportleven en het daaraan gekoppelde netwerk, zijn scheiding en verhuizing naar Haarlem, werd zijn leven snel anders. “Al die dingen tezamen maakten me wel heel eenzaam”. Veel contacten vielen weg. Het vinden van nieuwe kennissen lukt nog best wel, maar diepgaande relaties opbouwen, dat is minder eenvoudig geworden. Het duurt gewoon langer. Toch blijft Rob een doorzetter. Samen met zijn hulphond blijft hij op zijn aangepaste fiets actief. Hij fietst regelmatig langere stukken met de hond aan zijn zijde. Regelmatig ontmoet hij onderweg leuke mensen. Bovendien zet hij zich als vrijwilliger in voor ‘Buuv’ en sport hij zoveel als hij kan. Rob weet wat depressiviteit is. Maar vooral ook hoe lastig het is om daaruit te komen. “De lust ebt uit je weg en je wordt steeds verdrietiger. Het valt niet mee jezelf daaruit te krijgen, maar eigenlijk heb je geen keus”. Hij weet inmiddels ook dat hij het geluk vooral in zichzelf moet blijven zoeken. Gesteund door zijn lieve vrouw Edith, zoeken ze samen naar de leuke dingen, nieuwe contacten en niet onbelangrijk: nieuwe vriendschappen.