Haarlemmers met beperking denken mee over inrichting Schoterbos

Is het duidelijk waar het voetpad overgaat in het fietspad? Zijn er geen verborgen obstakels? Een groepje Haarlemmers met een beperking dacht actief mee over de nieuwe inrichting van het Schoterbos in Haarlem-Noord. En daar kwamen nuttige dingen uit.

Het eerste deel van het Schoterbos is vorig jaar aangepakt. De herinrichting van het laatste deel gaat aan het einde van dit jaar beginnen. De voorbereidingen hiervoor zijn in volle gang als in december 2019 (voor de coronacrisis in Nederland uitbrak) een bijzonder groepje Haarlemmers een rondje maakt door het park. Allemaal zijn het mensen met een fysieke beperking – sommigen zijn daarbij ook ‘ambassadeur van de toegankelijke stad’. De gemeente nodigde hen uit om het nieuwe Schoterbos zelf te ervaren én tips te geven voor het laatste gedeelte.

Egale paden

Danny van Bakel is een van hen. Hij heeft MS en kan niet zonder rolstoel of scootmobiel. Elian Deenik heeft een aangeboren visuele handicap en wordt altijd vergezeld door haar geleidehond. Ook deelnemer Kitty Velu kan niet goed zien, maar zij gebruikt een taststok. Alle drie ervaren ze de omgeving dus anders. Danny vindt het belangrijk dat de paden egaal zijn, vertelt hij. “Grind en houtsnippers zijn niet fijn: daar kom je in vast te zitten. Oók met een kinderwagen of een rollator.” Fiets- of voetpad? Elian en Kitty vullen aan dat brede paden met duidelijke overgangen belangrijk zijn. Elian: “Het Schoterbos krijgt ook een functie als doorgaande fietsroute. Helemaal prima, maar dan moet je de fietspaden wel heel goed markeren en het verkeer uit elkaar houden. Als een fietser met een flinke vaart langs je heen scheert… Je schrikt je rot!” Kitty vult aan: “We zagen dat de indeling nu nog niet voor iedereen duidelijk is. Er fietsten mensen op het voetpad en andersom. Dat kan dus beter.”

Ervandoor

Elian gaf nog een suggestie: zorg voor een duidelijk begrensde losloopplaats voor honden. “Mijn geleidehond is heel nieuwsgierig en die ging er ineens vandoor.” Kitty: “Dat was een mooie praktijkdemonstratie! Verder hebben we ook gekeken naar de verkeersborden en bewegwijzering: zijn die duidelijk en goed zichtbaar?”

Aanpassingen

Tijdens de proefwandeling was het Schoterbos voor ongeveer de helft klaar. De adviezen worden meegenomen in het verdere werk – voor zover dat kan. Kitty: “Ik begrijp heel goed dat ze niet alles kunnen aanpassen, hoor!” Danny: “Je moet accepteren dat je met een scootmobiel niet overal in of op kan.” Kitty: “Natuurlijk zou het heerlijk zijn als er op alle paden glad asfalt ligt, maar dan is het geen bos meer. Kinderen moeten hier ook in de plassen kunnen stampen. Het Schoterbos is voor iedereen.” Onlangs is het ontwerp voor het laatste deel van het Schoterbos definitief vastgesteld door het college van burgemeester en wethouders. Daarbij is rekening gehouden met de reacties van gebruikers, bewoners en organisaties. Meer informatie vindt u op www.haarlem.nl/schoterbos.

Eigen buurt

Hoe ervaren de drie hun eígen buurt eigenlijk? Danny: “Ik woon in de Leidsebuurt, en daar willen we zó veel in de beperkte ruimte. Hoe hou je dan rekening met elkaar?” Elian benadrukt het belang van toegankelijke stoepen. “Maar die komen steeds voller te staan. Met fietsen, containers, perkjes rondom bomen, laadpalen en snoeren… Hoe lossen we dat op?”

Als je met mensen in gesprek gaat, wil iedereen graag meehelpen.

Deurhangers

Het begint met bewustwording, vinden Danny, Elian en Kitty. “Dat je even nadenkt waar je je fiets neerzet. Of dat je ziet dat jouw struik wel erg ver over de stoep hangt,” aldus Kitty. “Als je met mensen in gesprek gaat, wil iedereen graag meehelpen. Daarom werken we nu in verschillende buurten met deurhangers, om mensen op een ludieke manier te informeren. Zo maken we ruimte voor elkaar!”

Met een beperking in een 1,5 meter-samenleving

Voor mensen met een visuele beperking is het moeilijk of zelfs onmogelijk om 1,5 meter afstand in te schatten tussen de mensen in de omgeving of op straat. Ook markeringen van eenrichtingsverkeer of de gele harten, zoals op de straten in Haarlem, zien zij niet. Voor mensen in een rolstoel of scootmobiel kan het ook lastig worden om zich goed te bewegen in de openbare ruimte, door het eenrichtingsverkeer of door de grotere terrassen en door het extra fietsverkeer. Met ervaringen van de ‘ambassadeurs van de toegankelijke stad’ en andere signalen uit de stad gaan collega’s die zich bezig houden met de openbare ruimte en horeca op zoek naar oplossingen.

Ambassadeurs van de toegankelijke stad

Acht enthousiaste Haarlemmers vormen samen de ‘ambassadeurs van de toegankelijke stad’. De ambassadeurs zijn allemaal ervaringsdeskundige en maken zich hard voor een Haarlem dat toegankelijk is voor iedereen, of je nu een beperking hebt of niet. Zo vragen de ambassadeurs met een speciale deurhanger aandacht voor toegankelijke stoepen. Lees meer op ambassadeurstoegankelijkestad.nl.

Van haarlem.nl