’Aandacht van college voor toegankelijkheid neemt af’

Derde tik op vingers om slecht begaanbare stad

Na kritische noten van zowel de Participatieraad als de stichting Drempelloos is nu ook het Platform Toegankelijkheid weinig mals over de inspanningen van het college van B en W om het voor inwoners met een handicap makkelijk te maken om door Haarlem te navigeren. (Uit Haarlems Dagblad 13 mei 2023)

Wij hebben op dit moment geen warm gevoel bij de huidige inzet van de gemeente om ook mensen met een beperking te betrekken bij, en deel uit te laten maken van, een inclusieve stad.” Dat zegt Platform-lid Maarten Kleinman, die donderdagavond de gemeenteraad kritisch toesprak over het bereikbaar houden van de stoepen voor onder meer slechtzienden, mensen in een rolstoel of ouderen met een rollator. „Na 2019 nam de aandacht voor toegankelijkheid in onze ogen sterk af. Coördinatoren kregen en krijgen veel minder tijd om toegankelijkheid vorm te geven, slechts vier uur per week.”

En dat terwijl het Platform moet fungeren als klankbordgroep voor de gemeente. Maar de leden voelen zich in een hoekje weggemoffeld. Hun vergaderingen vinden plaats in het clubhonk van de PvdA, omdat de gemeente hen geen zaal beschikbaar stelt. „Geen ondersteuning, geen budget en geen vergaderruimte: hoe moeten wij fungeren als klankbord in het kader van de verplichte toegankelijkheid?”, aldus Kleinman.

Knelpunten

De kritiek van de groep volgt op een forse vingerwijzing van stichting Drempelloos van Pauline van Heuven. Zij liet Haarlems Dagblad begin deze maand weten dat de coalitiepartijen PvdA, GroenLinks, D66, CDA en Actiepartij het VN-verdrag handicap wel noemen als argument om geen parkeerreferendum te organiseren, maar in de praktijk niet met het document aan de gang gaan. De stoepen zijn veel te vol met bomen, bankjes en terrassen. „Hoe zijn gehandicapten en mensen met een beperking gebaat bij al deze vrolijke sociale gezelligheid?”, aldus Van Heuven.

Eind 2022 stuurde ook adviesorgaan Participatieraad al een vernietigende brief naar het stadsbestuur. „Wij hebben al met al de indruk dat de aandacht voor het thema toegankelijkheid is verslapt en dat veel ambities onvoldoende uit de verf lijken te komen.” De openbare ruimte ligt vol ’knelpunten’, lang niet alle gemeentelijke afdeling letten genoeg op de problematiek en zelfs de website van de gemeente kan bezoekers met een visuele handicap niet voldoende op weg helpen.

De gemeenteraad vergaderde donderdag over het verwaterende toegankelijkheidsbeleid, ook omdat Haarlem zichzelf ten doel heeft gesteld in 2030 een volledig toeganklijke stad te zijn. De SP sloot zich aan bij de uitdijende lijst met sceptici. „Ik vraag steeds om toegankelijkheid als een apart stuk mee te nemen in al ons beleid. Helaas mis ik dat nog steeds”, aldus Sibel Özogul-Özen. Trots-voorman Sander van den Raadt was wat feller. „Hoe serieus neemt u toegankelijkheid eigenlijk?”, wilde hij van wethouder Eva de Raadt (inclusie, CDA) weten.

Elkaar helpen

De Raadt gaf op haar beurt aan dat het onderwerp nu eenmaal ’echt heel complex’ is. Maar toegankelijkheid staat bovenaan de agenda, zei ze. Het probleem is het personeelstekort: dat betekent dat de gemeente niet genoeg mensen heeft om dit thema goed op te pakken. „Dat geldt voor tal van onderwerpen, maar hier is-ie wel even pittig.” De zorgen van het Platform was ze nog niet mee bekend, zei de wethouder, maar zullen worden geadresseerd. „We gaan elkaar helpen. Ik denk dat dat heel erg belangrijk is.”

In ieder geval zal er extra geld worden vrijgemaakt om de Haarlemse stoepen, wegen, openbare gebouwen en websites voor iedereen toegankelijk te krijgen. Hoe groot de geldpot straks is, blijft nog even afwachten. Het college onderhandelt momenteel over de invulling van alle budgetten en komt later dit voorjaar met een definitief financieel plan. In het najaar verschijnt een nieuw rapport over de stand van zaken op weg naar een volledig bereikbaar Haarlem. „U begrijpt, ook wij kijken met spanning uit naar deze evaluatie”, aldus Kleinman.

Maarten Kleinman laat namens Platform Toegankelijkheid een kritisch geluid horen over aandacht voor mindervaliden.